D-dimer
Co to jest d-dimer?
D-dimer jest produktem degradacji fibryny, białka zaangażowanego w proces krzepnięcia krwi.
Wysoki poziom d-dimeru we krwi może wskazywać na aktywną koagulację i późniejszą fibrynolizę,
czyli rozpuszczanie skrzepów, co jest typowe dla różnych stanów patologicznych, w tym zakrzepicy.
Rola d-dimeru w organizmie:
D-dimer jest markerem, który pomaga w diagnozowaniu stanów związanych z nadmierną aktywacją układu krzepnięcia
i fibrynolizy, takich jak zakrzepica żył głębokich (ZŻG), zatorowość płucna (PE) oraz inne stany zakrzepowo-zatorowe.
Wskazania do wykonania badania poziomu d-dimeru:
- Podejrzenie zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) lub zatorowości płucnej (PE): badanie jest często wykonywane u pacjentów z objawami sugerującymi
te stany, takimi jak ból nóg, obrzęk, duszności czy ból w klatce piersiowej. - Ocena ryzyka zakrzepicy: W szczególnych sytuacjach klinicznych, np. u pacjentów z nowotworami lub w okresie pooperacyjnym.
- Diagnostyka i monitorowanie innych stanów zakrzepowo-zatorowych: takich jak zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC).
Jak przebiega badanie?
Badanie poziomu d-dimeru polega na pobraniu próbki krwi z żyły. Poziom d-dimeru jest mierzony za pomocą testów immunologicznych, które wykrywają jego obecność i stężenie we krwi.
Normy d-dimeru:
Normy dla d-dimeru mogą się różnić w zależności od metody pomiarowej i są zwykle podawane jako wartość odcięcia, poniżej której
ryzyko procesów zakrzepowo-zatorowych jest małe.
Interpretacja wyników:
- Podwyższony poziom d-dimeru: może sugerować obecność procesu zakrzepowo-zatorowego, ale wysokie stężenie d-dimeru
nie jest specyficzne i może występować również w innych stanach, takich jak ciąża, operacje, urazy, stany zapalne czy nowotwory. - Niski poziom d-dimeru: wskazuje na małe prawdopodobieństwo procesów zakrzepowo-zatorowych.
Czynniki wpływające na wynik:
Na poziom d-dimeru wpływać mogą różne czynniki, takie jak wiek pacjenta, obecność chorób współistniejących oraz szczególne stany fizjologiczne (np. ciąża).
Badanie d-dimeru jest cennym narzędziem w diagnostyce różnicowej stanów zakrzepowo-zatorowych, ale jego wyniki muszą być interpretowane w kontekście
klinicznym i, w razie potrzeby, uzupełnione dodatkowymi badaniami.
