_____________________________________________________________________________________________
KARTA PRAW PACJENTA
I. Prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych.
1. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej udzielonych zgodnie
z zasadami etyki zawodowej, z należytą starannością i w warunkach odpowiadającym wymaganiom fachowym i sanitarnym.
2. Świadczenia opieki zdrowotnej w szpitalach i świadczenia specjalistyczne w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej realizowane na zasadach
określonych w Ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, są udzielane według kolejności
zgłoszenia w dniach i godzinach ich udzielania przez świadczeniodawcę, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
3. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielania świadczeń zdrowotnych ze względu zagrożenie zdrowia lub życia.
W stanach nagłych świadczenia zdrowotne są udzielane bez wymaganego skierowania.
4. Oprócz świadczeń zdrowotnych Szpital zapewnia pacjentowi:
- bezpłatne leki oraz wyroby medyczne niezbędne do wykonania świadczenia;
- pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia.
- znak identyfikacyjny Świadczeniobiorcom korzystających ze świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych w Ustawie
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, przyjętym do Szpitala oraz przy wykonywaniu
zabiegów leczniczych i pielęgnacyjnych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych przez podmioty uprawnione do udzielania świadczeń,
a także przy udzielaniu przez te podmioty pomocy w stanach nagłych, zapewnia się bezpłatnie leki i wyroby medyczne,
jeżeli są one konieczne do wykonania świadczenia.
II. Prawo do wyboru lekarza, lekarza dentysty, ambulatorium i szpitala dla pacjentów (świadczeniobiorców)
korzystających ze świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych w Ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych.
1. Świadczeniobiorca ma prawo wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej spośród lekarzy, pielęgniarek
i położnych ubezpieczenia zdrowotnego nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym, a w przypadku każdej kolejnej zmiany
wnosi opłatę w wysokości 80 złotych, z zastrzeżeniami określonymi w obowiązujących przepisach prawa.
2. Świadczeniobiorca ma prawo wyboru lekarza dentysty spośród lekarzy dentystów, którzy zawarli umowę o udzielanie świadczeń
opieki zdrowotnej. Dzieci i młodzież do ukończenia 18. roku życia oraz kobiety w ciąży i w okresie połogu mają prawo
do dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty oraz materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu
tych świadczeń, zakwalifikowanych jako świadczenia gwarantowane dla tych osób, z zastrzeżeniami określonymi w obowiązujących
przepisach prawa.
3. Świadczeniobiorca ma prawo wyboru świadczeniodawcy udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych spośród tych
świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniami określonymi w obowiązujących
przepisach prawa.
4. Świadczeniobiorca ma prawo wyboru szpitala spośród szpitali, które zawarły umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
z zastrzeżeniami określonymi w obowiązujących przepisach prawa.
III. Prawo do informacji o stanie zdrowia
1. Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia.
2. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do uzyskania od lekarza
przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych
i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu.
3. Pacjent lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do wyrażenia zgody na udzielenie informacji wymienionych
w pkt. 2 innym osobom.
4. Pacjent ma prawo żądać, aby lekarz nie udzielił mu informacji, o której mowa w pkt. 2.
5. Po uzyskaniu informacji, o których mowa w pkt. 2, pacjent ma prawo przedstawić lekarzowi swoje zdanie w tym zakresie.
6. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia
i o rokowaniu, jeżeli według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela
ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Pacjent ma jednak prawo żądać, aby lekarz udzielił mu informacji
w pełnym zakresie.
7. Pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od lekarza informacji, o których mowa w pkt. 2, w zakresie
i formie Potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.
8. Jeżeli pacjent nie ukończył 16 lat lub jest nieprzytomny bądź niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji, lekarz udziela informacji
osobie bliskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.).
9. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do uzyskania od pielęgniarki, położnej
przystępnej informacji o jego pielęgnacji i zabiegach pielęgniarskich.
IV. Prawo do informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od leczenia
Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego
przełożonego, Z zastrzeżeniem sytuacji gdy zwłoka w udzieleniu pomocy lekarskiej mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty
życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki.
W przypadku odstąpienia od leczenia, pacjent, jego przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny mają prawo do dostatecznie
wczesnej informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od leczenia pacjenta i wskazania przez tego lekarza możliwości uzyskania
świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych.
V. Prawo do informacji o prawach pacjenta
1. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta.
2. Pacjenta ma obowiązek poinformować o jego prawach pielęgniarka, położna.
3. Szpital udostępnia informację o prawach pacjenta w formie pisemnej poprzez umieszczenie jej na tablicy ogłoszeń.
Ponadto informacja dostępna jest u Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa, Zastępcy Dyrektora ds. Pielęgniarstwa
i Starszego Lekarza Szpitala.
VI. Prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych
Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez Szpital, w tym
o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych w Szpitalu.
VII. Prawo do tajemnicy informacji.
1. Pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny, w tym udzielającemu
świadczeń zdrowotnych, informacji z nim związanych, w szczególności dotyczących jego stanu zdrowia,
a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu medycznego.
2. Obowiązku zachowania tajemnicy nie stosuje się, w przypadku gdy:
a) tak stanowią przepisy odrębnych ustaw;
b) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób;
c) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu
o niekorzystnych dla pacjenta skutkach jej ujawnienia;
d) badanie lekarskie, diagnostyczne zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych, na podstawie odrębnych
ustaw, organów i instytucji; wówczas lekarz/diagnosta laboratoryjny jest obowiązany poinformować o stanie
zdrowia pacjenta wyłącznie te organy i instytucje;
e) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie lekarzowi sądowemu;
f) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych
innym osobom wykonującym zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń;
g) gdy jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych;
h) gdy jest to niezbędne dla celów naukowych;
3. Osoby wykonujące zawód medyczny, udzielające świadczeń zdrowotnych są związane tajemnicą
również po śmierci pacjenta z wyjątkiem pkt. 2, ppkt. a-e.
VIII. Prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego
1. Pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy
takiej zgody, po uzyskaniu informacji o swoim stanie zdrowia.
2. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, ma prawo do wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania
lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych przez lekarza.
3. Przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do świadomego
wyrażenia zgody, ma prawo do wyrażenia zgody, o której mowa w pkt. 2. W przypadku braku przedstawiciela
ustawowego prawo to, w odniesieniu do badania, może wykonać opiekun faktyczny.
4. Pacjent małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony
umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, ma prawo do wyrażenia sprzeciwu co do udzielenia świadczenia
zdrowotnego, pomimo zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. W takim przypadku wymagane
jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
5. Zgoda oraz sprzeciw, o których mowa w ust. 2-4, mogą być wyrażone ustnie albo poprzez takie zachowanie osób
wymienionych w tych przepisach, które w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się
proponowanym przez lekarza czynnościom albo brak takiej woli.
6. Jeżeli pacjent, o którym mowa w pkt. 3, nie ma przedstawiciela ustawowego ani opiekuna faktycznego albo porozumienie się
z tymi osobami jest niemożliwe, lekarz po przeprowadzeniu badania może przystąpić do udzielania dalszych świadczeń
zdrowotnych dopiero po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, chyba że co innego wynika z przepisów.
7. W przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko
dla pacjenta, zgodę wyraża się w formie pisemnej.
8. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest dopuszczalne, jeżeli wymaga
on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości
porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.
9. Jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia
zgody nie zgadza się na wykonanie przez lekarza czynności wymienionych w pkt. 7, a niezbędnych dla usunięcia niebezpieczeństwa
utraty przez pacjenta życia lub ciężkiego uszkodzenia ciała bądź ciężkiego rozstroju zdrowia, lekarz może wykonać takie czynności
po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego.
10.Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, ujętych również w pkt. 7, bez zgody
przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem
w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego
rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę
możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego,
opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.
IX. Prawo do poszanowania intymności i godności pacjenta
1. Pacjent ma prawo do poszanowania intymności i godności, w szczególności w czasie udzielania mu świadczeń zdrowotnych.
2. Prawo do poszanowania godności obejmuje także prawo do umierania w spokoju i godności.
Pacjent znajdujący się w stanie terminalnym ma prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu
i innych cierpień.
3. Osoba wykonująca zawód medyczny ma obowiązek postępować w sposób zapewniający poszanowanie intymności
i godności pacjenta.
X. Prawo do obecności osoby bliskiej
1. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może być obecna osoba bliska.
2. Osoba wykonująca zawód medyczny udzielająca świadczeń zdrowotnych pacjentowi może odmówić obecności
osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w przypadku istnienia prawdopodobieństwa wystąpienia
zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta. Odmowę odnotowuje się
w dokumentacji medycznej.
XI. Prawo do dokumentacji medycznej i ochrony danych w niej zawartych
1. Pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych.
2. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu,
bądź osobie upoważnionej przez pacjenta.
3. Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna jest udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili
zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym.
4. Dokumentacja medyczna jest udostępniana także osobie bliskiej, chyba że udostępnieniu sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się
temu pacjent za życia, z zastrzeżeniem jak niżej. W przypadku sporu między osobami bliskimi o udostępnienie dokumentacji medycznej,
zgodę na udostępnienie wyraża sąd na wniosek osoby bliskiej lub osoby wykonującej zawód medyczny. Osoba wykonująca zawód medyczny
może wystąpić z wnioskiem do sądu także w przypadku uzasadnionych wątpliwości, czy osoba występująca o udostępnienie dokumentacji
lub sprzeciwiająca się jej udostępnieniu jest osobą bliską.
5. W przypadku gdy pacjent za życia sprzeciwił się udostępnieniu dokumentacji medycznej, po jego śmierci, sąd na wniosek osoby bliskiej,
może wyrazić zgodę na udostępnienie dokumentacji medycznej i określić zakres jej udostępnienia, jeżeli jest to niezbędne:
- w celu dochodzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia, z tytułu śmierci pacjenta;
- dla ochrony życia lub zdrowia osoby bliskiej.
6. Dokumentacja medyczna jest udostępniana:
a) do wglądu, w tym także do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych,
z wyłączeniem medycznych czynności ratunkowych, albo w siedzibie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych,
z zapewnieniem pacjentowi lub innym uprawnionym organom lub podmiotom możliwości sporządzenia notatek lub zdjęć;
b) przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku;
c) przez wydanie oryginału za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, na żądanie organów
władzy publicznej albo sądów powszechnych, a także w przypadku gdy zwłoka w wydaniu dokumentacji mogłaby
spowodować zagrożenie życia lub zdrowia pacjenta;
d) za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej;
e) na informatycznym nośniku danych.
7. Dokumentacja medyczna prowadzona w postaci papierowej może być udostępniona przez sporządzenie kopii w formie
odwzorowania cyfrowego (skanu) i przekazanie w sposób określony w ust. 6 pkt 4 i 5, na żądanie pacjenta lub innych
uprawnionych organów lub podmiotów.
8. Za udostępnienie dokumentacji medycznej podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych może pobierać opłatę.
9. Opłaty nie pobiera się w przypadku udostępnienia dokumentacji medycznej:
a) pacjentowi albo jego przedstawicielowi ustawowemu po raz pierwszy w żądanym zakresie i w sposób,
b) w związku z postępowaniem przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych,
10. Opłaty nie pobiera się w przypadku udostępnienia dokumentacji medycznej Agencji Oceny Technologii Medycznych
i Taryfikacji oraz Agencji Badań Medycznych.
11. Dane zawarte w dokumentacji medycznej podlegają ochronie określonej w Ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku
Praw Pacjenta oraz przepisach odrębnych
XII. Prawo do sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza
1. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia lekarza,
jeżeli opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
2. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem
Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza
orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.
3. Sprzeciw wymaga uzasadnienia, w tym wskazania przepisu prawa, z którego wynikają prawa lub obowiązki,
o których mowa w ust. 1.
XIII. Prawo do kontaktu osobistego z innymi osobami oraz do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej
1. Pacjent w Szpitalu ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z innymi osobami
a także do odmowy takiego kontaktu.
2. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, która nie polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
3. Pacjent ponosi koszty realizacji praw, o których mowa pkt. 1 i 2, jeżeli realizacja tych praw skutkuje kosztami
poniesionymi przez Szpital.
XIV. Prawo do opieki duszpasterskiej
1. Pacjent ma prawo do opieki duszpasterskiej.
2. W sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia lub zagrożenia życia, Szpital jest obowiązany umożliwić pacjentowi
kontakt z duchownym jego wyznania.
XV. Prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie
Pacjent w Szpitalu ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie Szpitala.
XVI. Udział pacjenta w eksperymencie leczniczym lub badawczym.
1. Przeprowadzenie eksperymentu medycznego wymaga pisemnej zgody osoby badanej mającej w nim uczestniczyć.
W przypadku niemożności wyrażenia pisemnej zgody, za równoważne uważa się wyrażenie zgody ustnie złożone
w obecności dwóch świadków. Zgoda tak złożona powinna być odnotowana w dokumentacji lekarskiej.
2. Udział małoletniego w eksperymencie medycznym jest dopuszczalny tylko za pisemną zgodą jego przedstawiciela ustawowego.
Jeżeli małoletni ukończył 16 lat lub nie ukończył 16 lat i jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie swego
uczestnictwa w eksperymencie, konieczna jest także jego pisemna zgoda.
3. W przypadku gdy przedstawiciel ustawowy odmawia zgody na udział chorego w eksperymencie leczniczym, można zwrócić się
do sądu opiekuńczego, właściwego ze względu na siedzibę podmiotu przeprowadzającego eksperyment, o wyrażenie zgody.
4. W przypadkach nie cierpiących zwłoki i ze względu na bezpośrednie zagrożenie życia, uzyskanie zgody, o której mowa
w ust. 1-3, nie jest konieczne.
5. Osoba, która ma być poddana eksperymentowi medycznemu, jest uprzednio informowana o celach, sposobach i warunkach
przeprowadzenia eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz o możliwości odstąpienia
od udziału w eksperymencie w każdym jego stadium.
6. Osoba uprawniona do udzielenia zgody na eksperyment medyczny może ją cofnąć w każdym stadium eksperymentu.
Lekarz powinien wówczas eksperyment przerwać, a w razie gdyby natychmiastowe przerwanie eksperymentu mogło spowodować
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, poinformować o tym fakcie jego uczestnika.
XVII. Prawo do wypisania ze Szpitala na własne żądanie.
1. Pacjent ma prawo do wypisania ze szpitala na żądanie własne lub przedstawiciela ustawowego. Pacjent/przedstawiciel ustawowy
występujący o wypisanie ze szpitala na własne żądanie jest informowany przez lekarza o możliwych następstwach zaprzestania
dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych, a następnie składa pisemne oświadczenie o wypisaniu ze szpitala na własne żądanie.
W przypadku braku takiego oświadczenia lekarz sporządza adnotację w dokumentacji medycznej.
2. Jeżeli przedstawiciel ustawowy żąda wypisania pacjenta, którego stan zdrowia wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych,
można odmówić wypisania do czasu wydania w tej sprawie orzeczenia przez właściwy ze względu na miejsce udzielania świadczeń
zdrowotnych sąd opiekuńczy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Właściwy sąd opiekuńczy zawiadamiany jest niezwłocznie
o odmowie wypisania ze szpitala i przyczynach odmowy.
XVIII. Pobieranie komórek, tkanek lub narządów w celu przeszczepienia.
1. Pacjent, w tym małoletni powyżej lat szesnastu, ma prawo do wyrażenia sprzeciwu na pobranie po jego śmierci komórek tkanek
i narządów w celu ich przeszczepienia oraz do cofnięcia tego sprzeciwu w każdym czasie.
2. Pobranie szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej od małoletniego dawcy żyjącego, który nie posiada pełnej zdolności
do czynności prawnych, może być dokonane za zgodą przedstawiciela ustawowego po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego,
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kandydata na dawcę. W przypadku gdy dawcą szpiku jest małoletni powyżej
lat trzynastu, wymagana jest także jego zgoda.
XIX. Prawo do złożenia skargi
Pacjentowi przysługuje prawo do złożenia skargi na:
- lekarza za naruszenie zasad etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza;
- pielęgniarkę i położną za postępowanie sprzeczne z zasadami etyki zawodowej oraz za zawinione naruszenie przepisów
dotyczących wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej;
- diagnostę laboratoryjnego za zawinione, nienależyte wykonywanie czynności diagnostyki laboratoryjnej oraz za czyny
sprzeczne z zasadami etyki zawodowej lub przepisami dotyczącymi wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej.
XX. Prawo do wskazania osoby, którą Szpital zobowiązany jest poinformować o jego śmierci lub pogorszeniu stanu zdrowia
W razie pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta powodującego zagrożenie życia lub w razie jego śmierci, Szpital jest obowiązany niezwłocznie
zawiadomić Wskazaną przez pacjenta osobę lub instytucję lub przedstawiciela ustawowego.
XXI. Sprzeciw wobec dokonania sekcji zwłok.
Zwłoki pacjenta nie są poddawane sekcji, jeżeli przedstawiciel ustawowy tej osoby wyraził sprzeciw lub uczyniła to osoba za życia.
XXII. Ponadto świadczeniobiorcom korzystającym ze świadczeń zdrowotnych na podstawie
przepisów Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przysługują następujące prawa:
1. Prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, których celem jest zachowanie zdrowia, zapobieganie chorobom i urazom,
wczesne wykrywanie chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie niepełnosprawności i jej ograniczanie.
2. Prawo do leczenia szpitalnego w szpitalu, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie
skierowania lekarza, lekarza dentysty lub felczera, jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty przez leczenie ambulatoryjne.
3. Prawo do rehabilitacji leczniczej u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
4. Prawo do zaopatrzenia w wyroby medyczne przysługujące świadczeniobiorcom na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego
lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, na zasadach określonych w ustawie o refundacji. Kontynuacja zaopatrzenia
w wybrane wyroby medyczne przysługuje świadczeniobiorcom także na zlecenie pielęgniarki lub położnej ubezpieczenia zdrowotnego
na zasadach określonych w ustawie o refundacji.
5. Prawo do świadczeń pielęgnacyjnych lub opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej, na podstawie skierowania lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego.
6. Prawo do bezpłatnego przejazdu środkami transportu sanitarnego w tym lotniczego, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia
zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, do najbliższego podmiotu leczniczego, o którym mowa w przepisach
o działalności leczniczej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem,
- w przypadku konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym,
-w przypadkach wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.
7. Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego,
przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego
- w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego,
w celu odbycia leczenia
- do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem.
8. W przypadkach niewymienionych w ust. 1 i 2 na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera
ubezpieczenia zdrowotnego świadczeniobiorcy przysługuje przejazd Środkami transportu sanitarnego odpłatnie
lub za częściową odpłatnością.
9. Prawo do Informacji o prowadzonych przez poszczególnych świadczeniodawców listach oczekujących, liczbie osób
oczekujących i średnim czasie oczekiwania na udzielenie poszczególnych świadczeń opieki zdrowotnej oraz o możliwości
udzielenia świadczenia przez innych świadczeniodawców posiadających umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej
oddział wojewódzki Funduszu, właściwy ze względu na miejsce udzielania świadczenia.